Ik heb niks.

Tja. Da's nou ook wat. Ik heb eigenlijk niks.

 

Net zag ik dat ik al een week niet heb geblogd. Wat best raar is want het is de méést drukke aprilmaand zo'n beetje, sinds wij hier wonen. Naast het werk hier thuis zijn er haast elke dag ontmoetingen en gesprekken, over nieuwe kansen voor het Prachtlint. 

Maar daar ga ik dan natuurlijk géén foto's zitten maken, in zo'n overleg. Nee, dat zou nou echt raar zijn. 

Natuurlijk, als er resultaten zijn, dan laat ik dat hier wel weer zien. Maar om tot resultaat te komen moet je eerst erg veel praten en plannen maken en veel bellen, schrijven, wéér praten pfff, en nadenken, enzo.

Dat nadenken dat doe ik dan meestal als ik met Brit buiten loop.

Buiten krijg je de beste ideeën. Ik wel, tenminste!

Oh kijk, en hier onder toch nog een plaatje van een klus, van afgelopen week. Hier op deze plek komt een rij zonnebloemen. Dat is precies in de aanvliegroute van de bijen, die daar achter staan. Nou, die bijen kunnen in de zomer dan zó hopla hier in de zonnebloemen parkeren en honing tanken. 

Volgooien!!🐝🐝🐝

Wat ik deed is op de dikke laag gras eerst wat mest uitspreiden, dan kranten erop, dan compost, en tot slot een rij pallets. Als je dat een maand laat liggen en je haalt het dan weg, dan is het meeste gras zo'n beetje half verteerd, kun je het schoffelen, en er zonnebloemzaad zaaien.

En boontjes vóór gezaaid. Dat ook. Gelukkig had ik ze daarna binnen gezet, want het heeft hier gevroren afgelopen nachten. En dan zijn boontjes in één keer hop weg. Die kunnen daar beslist niet tegen.

De bijen vliegen volop. Alleen als het regent proppen ze zich met z'n allen in de kast. Het volk is zó gegroeid, dat het bijna lijkt alsof ze er niet meer in passen. Op het plaatje hier zitten ze netjes achter de opening, maar als het dan wat warmer wordt hangt er een dikke tros met honderden bijen buiten aan de kast te bengelen. 

Er is al aardig wat nectar en stuifmeel te vinden voor ze. We hebben veel bloeiende bomen, en de paardenbloemen staan ook in bloei op het weiland. Dan groeit zo'n volk snel. Omdat je dan kans hebt dat ze gaan zwermen, moet je ze op tijd extra ruimte geven. Dus heb ik een tweede honingkamer op de kast geplaatst. 

En na een week ongeveer was die extra kamer al volop in gebruik. Kijk maar, hier door het plastic deksel kun je ze zien. Ze zijn druk de raten aan het uitbouwen.

Ook de Judaspenning staat in bloei. Eén van de vroegste bloeiers. Ooit, in Bussum nog, stond er één Judaspenning per ongeluk in onze tuin. Van de nakomelingen van die ene plant zaai ik ze nu nog steeds. 

Dan van de bijen naar de kippen. 

Die gaan om half acht met z'n allen op stok. Ze zitten altijd in dezelfde volgorde. De kleine haantjes (van de buren) zitten lekker warm tussen de dikke kippen. Haha, slim bekeken. Nou, deurtje kan weer dicht. Slaap lekker!

 

Nog wat voorjaarsweelde, en dan is het op. 't Viel tóch mee. Ik had toch nog wel wat!

Het begint met .....

Het begint met een zaadje. Zegt dit boek. En dat klopt. Planten, bomen, dieren, mensen, ze beginnen allemaal met een zaadje. Ongelofelijk eigenlijk wat er uit een piepklein zaadje kan groeien. 

Omdat ik alwéér zakjes aan het vouwen en vullen was (want ze zijn overal gewoon alweer op!) moet ik daar steeds aan denken. Wie zal deze zaden zaaien? Groeien er hier straks weer allemaal prachtige bloemen uit? Of belandt zo'n zakje ergens in een la, of kastje. Of blijft vergeten in een fietstas liggen.  

Want dat kan ook natuurlijk. Niet álle zaadjes komen tot bloei. 

In de natuur is nu nog niet veel zaad. Er zijn nu pas net de eerste bloemen, zoals deze hierboven, van de weegbree. Eén van mijn favoriete voorjaarsbloeiers. 

De bloei is heel bescheiden maar ze staan zo mooi fier, die kleine witte bloemetjes, als sterren rondom de aar.  

Zelf stop ik ook weer vele zaden in de grond. 

Vandaag was dat kervel, karwij, koriander, en peterselie. In het begin van de tuin zaaide ik nóóit peterselie. Ik vond het zo'n ouderwets kruid, wat ik toch nooit gebruikte. Maar sinds ik peterselie ontdek heb al 'bak-kruid' .... zaai ik het elk jaar!

Je strooit dan éérst wat fijngehakte peterselie in de hete olie, waarin je vervolgens de andere ingrediënten roerbakt. Alles krijgt dan een superlekkere smaak!

Ook de laatste aardappels zijn gepoot. De aardappel is eigenlijk helemaal geen zaad. Het is gewoon een  knol die je in de grond stopt en die zichzelf als het ware kopieert. Er is ook wel aardappelzaad, als de plant tot bloei komt en er vruchten aan komen. Maar aardappels opkweken uit zaad is lastig. 

Om te groeien hebben de zaden vocht, aarde, licht en warmte nodig. Nou, dat hadden we allemaal ruimschoots de afgelopen dagen. 

Het weer schóót heen en weer. Echt april. Van heldere zon naar donkere buienluchten en dan binnen een paar minuten was het inééns weer stralend blauw. 

Ja. Echt bijzonder, dit weer.

Vanmorgen had ik drie afspraken, na elkaar. Eerst bij de bieb, weer zaden brengen. Toen met de gemeente, bij afdeling Groen. Om allerlei projecten te bepreken. En toen nog door naar een kweker.

Het regende de hele tijd dat het goot en ik moest denken aan mijn lading wasgoed, die buiten hing te drogen. Dat had ik beter niet kunnen doen. Affijn, maar de afspraken verliepen gelukkig vlotjes en alleen in de bieb maakte ik wat foto's. Omdat er weer een andere prachtige boekencollectie bij de Prachtlint zadendoos was gelegd.

Wat zijn er toch een hoop mooie kinderboeken, over de natuur!

 

Ja, en daar zag ik deze ook, dus. En daar kwam vandaag dus de blogtitel vandaan.

En de was?  

Nou, die hangt nog steeds kletsnat buiten. Hopelijk morgen droog.

Dip-jam, en andere avonturen.

En dat ..... was dan de rabarber van vorig jaar. We hadden er zoveel dat ik me er geen raad meer mee wist. Toen heb ik een deel van de rabarber ingevroren in ijsblokjesvormen. Om ze nu en dan te gebruiken, in plaats van citroen, in een saus ofzo of in een drankje.

Maar wie gaat er nou voor één rabarberblokje helemaal naar de schuur? Ikke niet dus. En nu is er allang weer nieuwe rabarber. Dus, exit met de rabarberblokjes van vorig jaar. Op het gras gekieperd. Géén experiment om te herhalen!

Terwijl het lekker warm en voorjaarsachtig wordt is er ook ineens superveel te doen. Ik kon het van de week haast niet bijbenen. Gelukkig zijn er altijd de rustige wandelingetjes met Brit tussendoor, die de rem er een beetje op zetten. 

Maar zodra ik thuis ben hoor ik gefluister uit alle hoeken. De voortuin moet een beurt, de zaden moeten er allang in, de laatste piepers, de tomaten worden lange dunne rare jongens, de bulten in de paardenbak moeten afgedekt.

Nou, met dat laatste ben ik dinsdag begonnen. Daarop komen dit jaar de pompoenen. Het is een bult vol compost maar ook vol onkruid. Ridderzuring enzo. Dat wilde ik afdekken met karton, om over een week of zes de pompoenplanten erin te kunnen zetten. Maar karton had ik helaas niet meer.

Dus moest het met kranten. Wat een stuk langzamer gaat want kranten zijn veel kleiner. En het waaide hard! Dus moesten de kranten eerst natgemaakt, dan op de grond gespreid en dan snel-snel compost erop. Het duurde de hele dinsdagmiddag. 

Maar de beloning is, dat er nu geen spriet ridderzuring meer te zien is. Een 'schoon' veld, zonder spitten. Wel zullen er veel slakken onder die kranten komen. Dus daar moeten we nog iets op verzinnen als de jonge pompoenplanten erin gaan. Wordt vervolgd dus!

Woensdag reed ik op weg naar mijn moeder langs de bieb. We hebben daar ook een 'zaden-uitdeel' opgestart. Het is al de derde plek in de buurt waar zaden van Prachtlint worden aangeboden.

Volgend jaar hopen we op nog véél meer plekken zaden aan te bieden. Maar dan hebben we ook nog wel veel meer handen nodig om dat allemaal voor elkaar te krijgen. 

Mijn moeder had spitskoolsoep. Daar hebben we eerst samen wel om gelachen. Spitskoolsoep. Hoe verzin je het? Och, zei ze, je kunt eigenlijk van álles wel soep maken. Met de staafmixer. En ik had die spitskool liggen. Dus.

Tja. Het is waar natuurlijk. 

En het was lekker! Met kruiden, en wat crème fraiche. Van het restje van de kool had ze ook nog salade gemaakt. Spitskool sla. Voor op brood. We kregen er gewoon de slappe lach van!

En op de terugreis reed ik langs de Unit. Handig om eea te combineren en scheelt mij heel wat tochtjes heen en weer sjezen. 

Op de Unit was ik in m'n uppie aan het werk. Dat was met opzet. Ik had niemand geappt dat ik ging zaaien. Want, hoe fijn het ook is om met een hele groep samen te werken, het is dan toch altijd vrij chaotisch. Iedereen wil een klus doen en allemaal tegelijk.

En hoe leg je dan bijvoorbeeld vlotjes in het Oekraïens uit dat de wortelzaadjes niet moeten worden gestrooid maar gesprinkeld? En héél ondiep gezaaid. Tegen de tijd dat je zoiets eindelijk hebt vertaald heeft zo'n praktische tante soms het hele zakje allang uitgezaaid. Waaaah. 

Dus, woendagmiddag, even helemaal alleen daar. En alles lekker ... héél precies. 

Die precisiewerkjes vind ik leuk om te doen. Het geeft ook rust in je hoofd, zo'n nauwkeurig werkje. Of het nou een moestuin inzaaien is, of weggeef pakjes vullen, met ieniemienie zaadjes. Het zijn rustgevende werkjes. Heel fijn voor tussendoor.

En dan, wat is nou die dip-jam? Nou, komt ie.

Het ingevroren fruit uit de vriezers heb ik inmiddels samengevoegd en in een vrieslade van de koelkast gedaan. Dan heb je het wat dichterbij, en neem je er sneller iets uit.

Ook hier is het zo dat de nieuwe oogst er alweer bijna aan komt. Bessen en aardbeien eind mei, pruimen in juni. Maar uiteraard gaat deze schatkist niet op het gras! We eten ze gewoon versneld op.

Zo had ik van de week verse jam. Een bakje fruit, iets verwamd, niet laten koken, met een bodempje water. Dan fijnmaken met de stamper, een lepel honing erbij, en dan als verse jam op je broodje. Nou, zoals je ziet, het was méér saus dan jam. Om je brood in te dopen, zeg maar.😄

Dus. Nieuw woord bedacht. Dip-jam.

En dan komen we aan bij vandaag. Een belangrijke dag. We gingen het groen op school uitplanten. Spannend! Gistermiddag was ik al even geweest. Staat het plantgoed er al? Ja hoor! En ook 3 meisjes vond ik.

Het plantgoed wat in het Prachtlint-plan was ingetekend voor dit plein, is allemaal besteld bij een lokale hovenier, en hij had het vrijdag gebracht. Maar het waaide weer zo! Alles lag plat.

Ik ben het niet rechtop gaan zetten. Géén beginnen aan. Het waaide zó weer om. En waarom moet het rechtop? Wel had ik gezien dat de kluiten al erg droog waren, dus dat was iets om vandaag rekening mee te houden. Alle plantkluiten vóór het planten in water dompelen! 

Nou, het was me toch druk joh! Allereerst de mensen die kwamen helpen met planten. Maar ook ... mochten mensen vandaag hun 'overtollig' plantgoed brengen. Nou, half Staphorst kwam langs! Er werden honderden planten gebracht! Eén familie was toevallig hun tuin aan het leeg halen, en die kwamen met aanhangers vol. Allemaal kregen ze natuurlijk een zakje bloemzaad mee!

Je snapt wel dat ik door alle drukte en door het héél snel beslissen waar die paar honderd extra planten dan geplant moesten worden, niet veel tijd had voor foto's maken.

Een kleine impressie ...

het bouwen aan het plein ging ondertussen ook gewoon door!

Nou. Mooi plein geworden, nietwaar?

Het is nog steeds niet klaar maar oh wat wordt het mooi. En wat spelen hier ineens steeds veel kinderen buiten, op dit plein! Ook kinderen die op heel andere scholen zitten. Hopelijk gaan er méér scholen nu overstag!

Vanmiddag hebben we nog aan de voortuin gewerkt. En 2 ladingen hout gehaald. En toen ging Paul in protest. Hee, het is wel weekend, ja ??!!

Oh ja. Waar ook. Maar sjonge, het is april, 't is even niet anders. Juf Groen is dan de hele maand aan het rennen. Dat wil zeggen .... om half zes ..... 

... was er eindelijk rust. En lekker eten!
 

🌳🌳🌳